Als iets een illusie is, is het wel dat we alles naar onze eigen hand kunnen zetten. Doorgaan en veranderen totdat het perfecte bereikt is, is eigenlijk heel onzinnig. Want hoe hard ik ook mijn best doe om hetgeen, in mijn ogen, perfect te krijgen, er zijn altijd factoren van buitenaf waar ik geen invloed op heb. Voordat ik voorgaande doorhad en ook echt begreep ben ik heel wat struggels tegengekomen.
Even heb ik getwijfeld of ik wel over dit onderwerp een blog wilde schrijven. Want waar het op deze pagina vooral gaat over de leuke dingen in het leven, weet ik, net als iedereen, dat er ook minder leuke kanten zijn. Ook twijfelde ik omdat ik met dit artikel misschien meer van mijn persoonlijke kant laat zien, dan ik graag zou willen. Maar weet je, ik weet dat er vrouwen en mannen zijn die in hetzelfde schuitje zitten, misschien wel tegen dezelfde dingen aanlopen. Aankomende zondag is het weer zover en daarom vind ik het belangrijk om te vertellen hoe ik dit zonder moeder ervaar.
Continue reading “Let’s talk about: Moederdag zonder moeder”
Als je aan een aantal willekeurige personen op straat zou vragen hoe het met ze gaat, vermoed ik zomaar dat je van de meesten het antwoord ‘druk’ zal krijgen. Het lijkt wel of we tegenwoordig drukker zijn dan ooit. Sociale contacten bijhouden, werken, studeren, slapen, sporten, Netflixen, maar ook het onderhouden van de sociale media vergt steeds meer tijd. En dat terwijl er ‘maar’ vierentwintig uur in een dag zitten en zeven dagen in een week. De laatste tijd merk ik ook bij mezelf dat ‘druk’ het antwoord is, wanneer er iemand aan mij vraagt hoe het gaat. En daar wil ik eigenlijk vanaf.
Voor mij betekent zelfcompassie: lief zijn voor jezelf, goed voor jezelf zorgen en jezelf accepteren zoals je bent. Als ik kijk naar een aantal jaar geleden dan waren deze elementen ver te zoeken in mijn leven. Ik was vooral veel bezig met wat anderen van mij vonden, hoe ik dacht over hoe iets moest en stond ik vooral in dienst van anderen. Wat ik graag wilde of wat goed voor mij was, daar was ik maar weinig mee bezig.
Nog niet zo lang geleden ontdekte ik de voor- en nadelen van mijn eigen referentiekaders. De kaders die naar mijn idee met name gevormd zijn door de opvoeding die ik heb gekregen en de omgeving waarin ik leef. Binnen die kaders bevinden zich onderwerpen als normen en waarden, hoe iets ‘hoort’ of juist niet, hoe je omgaat met de medemens en wat je belangrijk vindt in het leven.
Ieder moment van de dag toegang hebben tot internet. Via een computer, laptop of smartphone, we kunnen het bijna niet meer wegdenken. Als de internetverbinding gebreken vertoond worden we onrustig; bang om dingen te missen of niet bereikbaar voor anderen te zijn? Op zich een hele fijne ontwikkeling om (bijna) overal ter wereld in contact met elkaar te kunnen blijven, maar wat nu als er geen WiFi of internet beschikbaar is? Een hele week! Ik heb het afgelopen week zelf ervaren en wil je graag laten weten wat mijn ervaring hiermee is geweest.